ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Του Γιάννη Παντελάκη Σ’ αυτή τη χώρα –η οποία, ξεγυμνωμένη από την οικονομική κρίση, δείχνει πια την απόλυτη παρακμή της που έκρυβε επιμελώς η πλαστή ευμάρεια– συνηθίζουμε συχνά-πυκνά να πέφτουμε από τα σύννεφα. Οταν αναδεικνύεται ένα μεγάλο γεγονός, μένουμε σχεδόν με ανοιχτό το στόμα, δηλώνουμε έκπληκτοι, εκφράζουμε άγνοια και μοιάζουμε εντυπωσιασμένοι. Στην επόμενη φάση αρχίζουμε τους αφορισμούς, είμαστε κατηγορηματικοί, είμαστε ήδη εκφραστές της απόλυτης αλήθειας. Αλλά, ας περιοριστούμε στην πρώτη φάση, αυτή έχει ενδιαφέρον, αυτή διανύουμε το τελευταίο δεκαήμερο. Οταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, η συλλογική μας συμπεριφορά έμοιαζε με εκείνη των εξερευνητών του Κολόμβου. Εκείνοι ανακάλυψαν την Αμερική, εμείς τη Χρυσή Αυγή. Στην πλειονότητά της η ελληνική κοινωνία εμφανίστηκε θορυβημένη από το γεγονός, αλλά κυρίως απ’ όσες αποκαλύψεις ακολούθησαν για τον χαρακτήρα της νεοναζιστικής αυτής οργάνωσης. Η αλήθεια είναι πως αρκετά από εκείνα που δημοσιεύτηκαν και αφορούσαν τη...

του Νικόλα Γιατρομανωλάκη Τα πράγματα είναι ακόμα ρευστά, η όλη διαδικασία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και η σκόνη δεν έχει κάτσει. Ίσως είναι πρώιμο να προσπαθήσει κανείς να βγάλει από τώρα συμπεράσματα ή να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι. Όμως υπάρχουν κάποιες αποχρώσες ενδείξεις ότι (και αυτή τη φορά) τα πράγματα δεν είναι τόσο ανθηρά όσο ενδεχομένως φαίνονται σε μία πρώτη ανάγνωση. Για να μην παρεξηγηθώ, και η δική μου πρώτη, αυθόρμητη αντίδραση στο άκουσμα της είδησης ήταν να χαμογελάσω, όπως χαμογελάει κάποιος όταν μετά από καιρό που τον βγάζουν τρελό δικαιώνεται. Αυτή όμως η ικανοποίηση δεν είναι αρκετή για να καθησυχάσει τους φόβους μου και να καταπραΰνει τους προβληματισμούς μου, οι οποίοι εν ολίγοις συνοψίζονται στα εξής: Πρώτ’ απ’ όλα το προφανές: Η ανάγκη ύπαρξης ενός πλήρως στοιχειοθετημένου κατηγορητηρίου, με αδιάσειστα στοιχεία και τριπλοελεγμένες αποδείξεις, που δεν θα αφήσει ούτε χαραμάδα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί νομικά, πολιτικά ή επικοινωνιακά η Χρυσή...

του Δ.Η. Χατζηδημητρίου Σύμφωνοι. Η 28η Σεπτεμβρίου είναι μια ιστορική ημέρα για την Ελλάδα και την Ευρώπη, όπως είπε και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας. Η Δημοκρατία έδωσε την πρέπουσα απάντηση σε όσους με ασύγγνωστη προπέτεια επιχείρησαν να την πλήξουν στον πυρήνα της, αμφισβητώντας ό,τι συγκροτεί ένα κράτος δικαίου, επιχειρώντας να ιδιοποιηθούν ρόλο και αποστολή που η συντεταγμένη πολιτεία έχει αναθέσει σε θεσμούς, όργανα και λειτουργούς της. Η Δικαιοσύνη, με τον τρόπο που έδρασε τις τελευταίες ημέρες, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τεκμηρίωσε αυτό που ήταν απαρασάλευτη πίστη κάθε νουνεχούς πολίτη. Οτι, δηλαδή, η Χρυσή Αυγή δεν είναι ο «λευκός ιππότης» που προσδοκά μια καθημαγμένη κοινωνία, αλλά ένας εσμός εγκληματιών, ο οποίος με όχημα μια απεχθή ιδεολογία δηλητηρίαζε το κοινωνικό σώμα προς ίδιον όφελος. Οσα καταμαρτυρούνται στο εισαγγελικό πόρισμα δεν συνάδουν με τη δράση πολιτικού κόμματος, αλλά συμμορίας οργανωμένου εγκλήματος. Ναι. Το Σάββατο η Δημ...

του Μάκη Ανδρονόπουλου Η σύλληψη της πολιτικής ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και η άσκηση ποινικής δίωξης για διεύθυνση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση κλπ χωρίς αμφιβολία είναι το καλύτερο δώρο που έκαναν στον ελληνικό λαό οι Ευρωπαίοι εταίροι, οι οποίοι πίεσαν την κυβέρνηση Σαμαρά για δράση με την απειλή της στέρησης της Ελλάδας του δικαιώματος να προεδρεύσει στο α΄ εξάμηνο του 2014 της ΕΕ. Χωρίς αμφιβολία, είναι μεγάλη τύχη για τον τόπο ότι την «εκκαθάριση» της ΧΑ υλοποίησε η κυβέρνηση της Δεξιάς και όχι μια μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς. Η επόμενη μέρα όμως ανοίγει πολλά ζητήματα εξαιρετικής σημασίας γύρω και πέρα από τη Χρυσή Αυγή που καταδεικνύουν πως τα δύσκολα έρχονται τώρα. Πρώτον,  η πολιτική διαχείριση του κοινοβουλευτικού- συνταγματικού ζητήματος της Χρυσής Αυγής έχει πολλές παγίδες σχετικά με την τύχη εδρών του κόμματος και την κάλυψή του με αναπληρωματικούς βουλευτές της ΧΑ ή με εκλογές, δεν είναι απλό πράγμα. Η συγκρότηση νέου ακροδεξιού «σοβαρού» κόμμα...

του Στέλιου Κούλογλου Δεν είναι σπάνιο πολιτικές δολοφονίες να προκαλούν ριζικές ανατροπές. Το 1963, η δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη από τους φιλοχιτλερικούς παρακρατικούς της Θεσσαλονίκης, πολιτικούς προγόνους της Χρυσής Αυγής, οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλάζοντας ριζικά την πολιτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην χώρα μετά τον εμφύλιο. Ανάλογες επιπτώσεις θα είχε πιθανότατα, το 1968, η απόπειρα του Αλέξανδρου Παναγούλη αν είχε καταφέρει να σκοτώσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, τον ήρωα των νεοναζί Χρυσαυγιτών. Η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που καταλήγει σήμερα στην σύλληψη της ηγεσίας των τελευταίων και ουσιαστικά στην αποδιάρθρωση της εγκληματικής τους οργάνωσης, ανατρέπει πλήρως το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε σταδιακά, μετά τις τελευταίες εκλογές. Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε στην αρχή να συλλάβ...

του Τάσου Παππά Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: η κυβέρνηση είπε διά του εκπροσώπου της ότι «η δημοκρατία δεν εκβιάζεται». Σωστό. Αρκεί βεβαίως να μη δίνει την εντύπωση ότι είναι εκβιάσιμη. Αν οι θεσμοί και οι μηχανισμοί της δεν λειτουργούν όπως πρέπει και όπως επιβάλλουν το Σύνταγμα και οι νόμοι, αφήνουν το περιθώριο στους εχθρούς της να δρουν ανεξέλεγκτα, να οργανώνονται και να σχεδιάζουν την υπονόμευσή της. Μέχρι τώρα η ηγεσία της κυβέρνησης, με τη δίβουλη στάση της απέναντι στο φαινόμενο του νεοναζισμού, καλλιεργούσε αίσθημα ασφάλειας για τους χρυσαυγίτες. Τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού θεωρούσαν μεγαλύτερο εχθρό για τα συμφέροντά τους τον ΣΥΡΙΖΑ και ως τέτοιο τον αντιμετώπιζαν. Σύμβουλοι και συνεργάτες του πρωθυπουργού, ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζουν να το κάνουν. Ομως η επιμονή του μεγάρου Μαξίμου και της Χαρ. Τρικούπη στη φιλολογία για τα δύο άκρα ήταν βούτυρο στο ψωμί της Ακρας Δεξιάς, ενώ οι εξοργιστικές απόψεις γνωστών δημοσιολόγων περί «σο...

Στο ηλεκτρονικό περίπτερο κρέμεται από σήμερα ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Αμπελοκήπων - Μενεμένης. Στο σημαντικό τεύχος του Οκτωβρίου μπορείτε να διαβάσετε επιλεγμένα κείμενα σπουδαίων αρθρογράφων που διάλεξε ο Κώστας Κρικέλης αλλά και τα τεκταινόμενα στους Αμπελόκηπους και στη Μενεμένη. Γράφουν οι παρακάτω: Γιώργος Δελαστίκ Νίκος Μπογιόπουλος Δημήτρης Παυλακούδης Χρόνης Μίσσιος Γιάννης Ανδρουλιδάκης Στέλιος Κούλογλου Γιώργος Γιακουμίδης Κώστας Βαξεβάνης Η δημοτική παράταξη  "Πολίτες σε Δράση" καταγγέλλουν για αυλές επικίνδυνες στους παιδικούς σταθμούς και για παράνομες διαφημίσεις σε στάση του ΟΑΣΘ! Ποιο μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου φωτογραφήθηκε να χαιρετά ναζιστικά; Ολόκληρος ο ηλεκτρονικός ΚΑΤΟΙΚΟΣ με ένα κλίκ  εδώ:  Ο Οκτωβριανός ΚΑΤΟΙΚΟΣ!

του Γιώργου Ε. Γιακουμίδη Ο φόνος του Παύλου Φύσσα απο τη Χρυσή Αυγή είναι η πρώτη σοβαρή «δοκιμή» της επιβολής των φασιστών στην ελληνική κοινωνία. Προηγήθηκαν δολοφονίες αλλοδαπών μεταναστών (που έμειναν «ανεξιχνίαστες» κι ατιμώρητες), στημένες συμπλοκές κυρίως στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά, του Ηρακλείου και της Πάτρας, «γιορτές» εμφυλιοπολεμικού μίσους (με πολλά και ποικίλα παρατράγουδα), ρητές κι επίσημες απειλές των Χρυσαυγιτών μέσα στο παρακμάζον ελληνικό Κοινοβούλιο (εναντίον όλων!), τηλεοπτική προπαγάνδα (από τα μεγάλα και πανελλήνιας εμβέλειας κανάλια του συστήματος) περί της συμμετοχής του «σοβαρού» κομματιού των φασιστών σε  ενδεχόμενη συγκυβέρνηση και πολλά άλλα. ‘Ετσι η ελληνική κοινωνία εμβολιάστηκε εκτενώς, ιδιαίτερα το τελευταίο έτος, με την φασιστική πρακτική και πράξη, για να «συνηθίσει» υπάκουη στην πλήρη φασιστική διακυβέρνησή μας. Αυτοί που εργάζονται για τη διακομματική (σε πρώτη φάση), κοινοβουλευτική και με επικάλυψη δήθεν «δημοκρ...

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal Σας αγαπώ, σας εκτιμώ, παίδες μου αγαπημένοι, αλλά παραδεχτείτε το: είστε υποκριτές του κερατά. Γιατί μου απορείτε που μια γκομενίτσα (με μεταπτυχιακά!) γούσταρε  Κασιδιάρικο στυλάκι : μαύρο γυαλί, προτεταμένη σιαγών από το αναβολικό, περιφρόνηση στο τρελαμένο μάτι, χέρι νευρικό έτοιμο να βαρέσει από κουνούπι μέχρι τη μάνα του. Πρώτα απ’ όλα τι θα πει μεταπτυχιακά; Πας εκεί, βάζεις τον πατέρα σου να ξεπουληθεί να σε πληρώνει να κάνεις μπάφους επί ένα χρόνο στα Βερολίνα, τα Παρίσια και τα Λονδίνα ενώ εσύ εμβαθύνεις (εις βάθος απροσμέτρητο) το κοινωνιολογικό φορτίο του φιλμ «Σκύψε, ευλογημένη», γράφεις κι ένα dissertation με θέμα «προσβάλλοντας το θρησκευτικό συναίσθημα: όψεις αισθησιακής πρόκλησης στην Ευρώπη του 21ου αιώνα» και αυτό σε μετατρέπει ξαφνικά σε γαμάτο, ψαγμένο και ενδιαφέρον άτομο; ΛΟΛ, ρε φίλε. Η συζήτηση αυτή, δηλαδή η διαφορά της συσσώρευσης της γνώσης από την κατάκτηση της σοφίας, είναι παλιότερη και από τα κάρα αλλά ποι...

του Δημήτρη Δανίκα Η κατάσταση  απίστευτα  ρευστή. Το τοπίο μοιάζει με  καζάνι που βράζει. Ανά πάσα στιγμη το καπάκι  θα  εκτιναχθεί. Οι «καιρικές»  συνθήκες μεταβλητές και  απρόβλεπτες. Αλλάζουν από  τη μια  στην άλλη  στιγμή. Η μάζα  της  συσσωρευμένης  αρνητικής  ενέργειας  τόσο ογκώδης που  κάποια  στιγμή  θα πρέπει να  εκτονωθεί. Και  οι  κοινωνικές δυνάμεις  πανέτοιμες να  εκραγούν. Πότε;  Ουδείς  μπορεί να το προβλέψει. Πως;  Με  κάθε   τρόπο. Από  ποιούς; Μα φυσικά  από  τις ομάδες και  δυνάμεις που φλερτάρουν με  την επίγεια κόλαση. Παράδειγμα; Η προχτεσινή  διακήρυξη κάποιας  οργάνωσης  εφέδρων με την  οποία καλείται  ο στρατός να  ενωθεί με τον Λαό. Θα μου  πείτε   τα πραξικοπήματα δεν εξαγγέλονται.  Και τι  μ αυτό; Ολα  μπορεί να συμβούν Παράδε...

Από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΚΡΗ Οι ακροδεξιές, παρακρατικές, τρομοκρατικές οργανώσεις της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας αποκαλύφθηκαν και μερικώς εξαρθρώθηκαν το 1963-64, με την ανακριτική τόλμη του Χρήστου Σαρτζετάκη, αλλά και τη συνδρομή του δημοσιογραφικού τριδύμου Γιώργος Ρωμαίος, Γιάννης Βούλτεψης και Γιώργος Μπέρτσος. Το βαρύτατο τίμημα αυτών των αποκαλύψεων ήταν η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Μάιο του '63. Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, η πρόσφατη δολοφονία ενός δημοφιλούς αντιφασίστα τραγουδιστή, γόνου οικογένειας δημοκρατών βιοπαλαιστών, είναι ο σπινθήρας που προοιωνίζεται κάποιες επίσης εκρηκτικές αποκαλύψεις για το ρόλο τών, καθώς φαίνεται ενσωματωμένων στο επίσημο σημερινό κράτος, νεοφασιστικών-νεοναζιστικών εγκληματικών οργανώσεων. Τα δύο αυτά αποτροπιαστικά ορόσημα της βαρβαρότητας και της βίας (δολοφονίες Λαμπράκη και Φύσσα) τα χωρίζει μια διαφορά: ότι δηλαδή τα γεγονότα του '63 και της μετέπειτα Αποστασίας ήταν ο βεβαιωμένος προπομπός της εφτάχρονης δ...

Του Σταύρου Κοντονή* Η ομιλία του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στο 39ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ αποτελεί μνημείο διαστρέβλωσης των απόψεων και της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Μνημείο παραχάραξης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτές διαμορφώθηκαν από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Δεκεμβρίου και το πρώτο συνέδριο του κόμματος τον περασμένο Ιούλιο. Θα νόμιζε κανείς ότι το ΚΚΕ δεν έχει αυτόνομη πολιτική και τακτική. Εξαντλεί την ύπαρξή του στο να δυσφημεί και να αντιπολιτεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκώντας την τυχόν αποτυχία του, η οποία σίγουρα θα σάρωνε ως οδοστρωτήρας όλη την Αριστερά, για να αναπνεύσει και να νιώσει το ίδιο «δικαιωμένο». Αυτή η εξέλιξη των τελευταίων ετών είναι τραγική για ένα ιστορικό κόμμα όπως το ΚΚΕ, το οποίο έχει συνδεθεί αναπόσπαστα με τους αγώνες του λαού μας, του οποίου, όμως, η σύγχρονη διαχείριση από την ηγεσία του το οδηγεί στην απομόνωση και σε μια αυτοκαταστροφική πορεία. Ο κ. Κουτσούμπας θητεύει στη σταλινική σχολή της πλαστογράφησης και ψευδο...