ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Χρήστου Γιαννούλη Δεν είναι κακό, ούτε στα όρια του λαϊκισμού να λέμε δημόσια και αυτό που σκεφτόμαστε ή συζητάμε ιδιωτικά. Και μη μου πείτε ότι είναι όλοι αφελείς, κακοπροαίρετοι ή ανίδεοι. Όλοι αυτοί που αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό της πρόσφατες αποφάσεις των δικαστών για τα μισθολογικά και εισοδηματικά τους ζητήματα. Και να ήθελα, μία αδιόρατη δύναμη που πηγάζει από την ιστορική διαδρομή αυτών των υποθέσεων, δεν βγάζει από το στίβο της σκέψης μου, τους μουλωχτούς της ιστορίας που δεν είναι άλλοι από το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας. Στα μισθολογικά ζητήματα οι έλληνες βουλευτές που κατ επάγγελμα ασκούν το βιοποριστικό δρόμο του εκπροσώπου, αποδέχονταν ή και υποκινούσαν την πρακτική του Βασιλικού που ποτίζεται παραλλήλως με τις γλάστρες. Λοιπόν, ΝΑΙ, σε μία χώρα που έχει καταλυθεί έργω και λόγο το κράτος δικαίου, οι αποφάσεις των δικαστών για την μισθολογική τους αποκατάσταση, ΠΡΟΚΑΛΕΙ. Για δύο σημαντικούς λόγους: Ο Πρώτος και ίσως ο πιο σημαντ...

του Σταύρου Καπάκου Στις δημοκρατικές  κοινωνίες ισχύει αυτό που ευφυώς υποστήριζε ο Αναξίμανδρος για την ισορροπία στη φύση. Η γη ισορροπεί επειδή ασκούνται πάνω της αντίρροπες δυνάμεις. Ισορροπία υπάρχει όταν οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται μεταξύ τους σε "σχέση δικαιοσύνης". Αυτή η αντίληψη, που θα την ονομάζαμε σήμερα κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική συνοχή, μου ήρθε στον νου μετά τις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας για τις αμοιβές των δικαστών και των ενστόλων από τη μια και τις μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα ή την αντιμετώπιση των καθαριστριών από την άλλη. Πρόκειται για δύο μέτρα και δύο σταθμά, που δεν προοιωνίζονται θετικές εξελίξεις για μια κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Δεν μπορεί τα θεμελιώδη δικαιώματα να υπάρχουν κατ' αναλογίαν, ούτε να υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά για τους πολίτες μιας χώρας. Σε μια  δημοκρατική κοινωνία πρέπει να υπάρχει ισότητα, όπως μας την κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση, διαφορετικά η διάκ...

Του Τάσου Παππά Οι διαμάχες στο εσωτερικό της Αριστεράς αφορούν βεβαίως την ίδια, ενίοτε όμως επηρεάζουν την πολιτική ζωή μιας χώρας, αν ο ρόλος των κομμάτων της είναι κεντρικός. Για παράδειγμα, οι εμφυλιοπολεμικές «συρράξεις» ανάμεσα στις μαοϊκές ομάδες για το ποια εκφράζει αυθεντικότερα τις απόψεις του «μεγάλου τιμονιέρη» ή οι έριδες μεταξύ των τροτσκιστικών κινήσεων για το ποια δικαιούται να διαχειρίζεται το ιδεολογικό καταπίστευμα του «αιώνιου αιρετικού» έχουν μικρή σημασία για την κοινωνία. Απασχολούν τα μέλη τους, αλλά δεν προκαλούν γενικότερο ενδιαφέρον. Είναι τρικυμία στο φλιτζανάκι του καφέ. Η αντιπαράθεση όμως των μεγάλων σχηματισμών της Αριστεράς μπορεί να προκαλέσει τραγωδίες. Τη δεκαετία του ’30, η ανελέητη σύγκρουση σοσιαλδημοκρατών-κομμουνιστών στη Γερμανία έστρωσε τον δρόμο στους ναζί. Πριν φτάσουμε, με εγκληματική καθυστέρηση, στη γραμμή των λαϊκών μετώπων, που τελικώς αποδείχτηκε ατελέσφορη, οι κομμουνιστές θεωρούσαν ότι ο βασικός εχθρός του κινήματος ήταν...

του Γιώργου Δελαστίκ Εσπασε κάθε ρεκόρ το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργο με την απόφαση των ηγετών των χωρών - μελών της ΕΕ να εκλέξουν ως πρόεδρο της Κομισιόν τον Λουξεμβούργιο πρωθυπουργό επί... 18 (!) συνεχή χρόνια μέχρι πέρυσι, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ. Εξι προέδρους είχε όλους κι όλους η Κομισιόν τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια και από αυτούς τους έξι οι... τρεις ήταν από το Λουξεμβούργο! Μόνο δώδεκα πρόεδροι της Κομισιόν έχουν υπάρξει από τότε που δημιουργήθηκε αυτή η θέση το 1958, εδώ και πάνω από μισόν αιώνα. Από καμία άλλη χώρα - μέλος της ΕΟΚ παλιά και της ΕΕ σήμερα δεν έχουν επιλεγεί τρεις πρόεδροι - μόνο από το Λουξεμβούργο. Ενας Γερμανός, δύο Γάλλοι, ένας Βρετανός, δύο Ιταλοί, ένας Βέλγος, ένας Ολλανδός κι ένας Πορτογάλος συμπληρώνουν τη λίστα. Ο Ολλανδός μάλιστα δεν έκλεισε ούτε καν έναν χρόνο ως πρόεδρος της Κομισιόν, ο ένας Ιταλός ούτε δύο χρόνια και ο Βέλγος ακριβώς τρία. Ο πρώτος Λουξεμβούργιος πρόεδρος της Κομισιόν ήταν ο Γκαστόν Τορν, το 1981, ο οποίος ολοκ...

του Νίκου Σωκιανού Αξίζει να ρίξουμε κατ' αρχήν μια ματιά στη Βουλγαρία που κλυδωνιζεται. Με εθνικό νόμισμα, το λεβ. Με αναιμική ανάπτυξη στην οικονομία, λίγη βαριά βιομηχανία, αλλά με πολλές μικρομεσαίες βιομηχανικές μονάδες, σε καλύτερη κατάσταση πάντως από τη δική μας, με επενδύσεις από δυνατές ευρωπαϊκές χώρες, λόγω των χαμηλών μισθών, με σημαντικό τουρισμό, με λίγα πετρέλαια, με παραγωγη αερίου που καλύπτει ένα μικρό μέρος της απαιτούμενης ενέργειας (9%), με πυρηνικούς αντιδραστήρες ρωσικής κατασκευής, που παράγουν 2000ΜW, με αγροτική παραγωγή χαμηλής σχετικά απόδοσης και με δημόσιο που χωλαίνει. Με ιδιωτικές υπηρεσίες, π.χ. στις μεταφορές, που αγκομαχούν για να επιβιώσουν. Με διαφθορά και με προβλήματα στο δικαστικό σώμα. Τραπεζικός πανικός στη Βουλγαρία. Ουρές στα υποκαταστήματα. Για αναλήψεις. Μέσα σε δέκα ημέρες σκάει η δεύτερη τράπεζα. Μέσω emails και sms διαδόθηκε ότι η First Investment Bank θα κλείσει. Η Κεντρική Τράπεζα της Βουλγαρίας κάνει λόγο για κακοήθεια, ...

του Χρήστου Γιανναρά Π​​άλι και πάλι: Κάποιοι πολίτες να συνεχίζουμε την αντίσταση στον παραλογισμό. Στον παραλογισμό που επιμένει να υποκαθιστά, εξουσιαστικά και θεσμικά, την πολιτική. Δεν μας ενδιαφέρει, ούτε κατ’ ελάχιστο, αν η σημερινή, εκτρωματική από γεννησιμιού της κυβέρνηση εκλιπαρήσει ή όχι, πετύχει ή όχι, «εκπτώσεις» στις υποχρεώσεις που ανέλαβε με τα «Μνημόνια». Μας αφήνουν παγερά αδιάφορους οι επαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι, αν αυτή γίνει ποτέ κυβέρνηση, θα επαναδιαπραγματευθεί τα «Μνημόνια» και το χρέος. Δεν μας αγγίζουν (θα ήμασταν ηλίθιοι) οι καθημερινές και ακατάσχετες, πρόστυχες κενολογίες της κυβερνητικής προπαγάνδας για τους διεθνείς επαίνους που δεχόμαστε και βεβαιώνουν την «αρχή ανάκαμψης» της οικονομίας μας, την ετοιμότητα επενδυτών από όλο τον κόσμο να φέρουν τα χρήματά τους στο Ελλαδιστάν. Μας αηδιάζει, κυριολεκτικά, και το «νταηλίκι» κάποιων σπιθαμιαίων, που ενώ, όλα τα τελευταία χρόνια, υπέγραφαν πάντοτε αμαχητί «γην και ύδωρ», μόλις τους...

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Καγιαλόγλου Όλα τα σπίτια είναι αδειανά, γεμάτοι οι δρόμοι, τι ρωτάνε οι τροχονόμοι; Τι συμβαίνει εδώ; Κι έτσι τυχαία σύσσωμη η τροχαία μπήκε στο χορό. Όλοι χορεύουν απόψε, τραγουδάνε όλοι στη μεγάλη τούτη πόλη κι είναι Κυριακή. Γίνανε φίλοι, αγγέλοι και διαβόλοι με τη μουσική. Με το φεγγάρι που λάμπει τώρα σα μπαλόνι, το παιδί γελά, θυμώνει και κοιτά ψηλά. Και κάθε νύχτα απ' το παλιό μπαλκόνι το πετροβολά. Με τη βεντάλια στο 'να της χέρι για σημαία κάποια γριά ρωτά παρέα μ' άλλες έξι-εφτά, ποιος έχει βγάλει πάλι απ' τα λαθραία σίγουρα, λεφτά. Τόσος κόσμος πού πηγαίνει; Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι; Μάχη; Πόλεμος; Ειρήνη; Τι θα γίνει, τι θα γίνει, τι; Όλοι κι όλα μοιάζουν ένα, σαν εσένα σαν εμένα στης ζωής την πιο τρελή γιορτή. Αεροπλάνα πετάνε χαμηλά με χάρη και μ' ανεμελιά σα γλάροι στην ακρογιαλιά. Ψάχνει το ταίρι της να βρει, μακάρι, κάθε κοπελιά. Το πανηγ...

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου. Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας. Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, δίσκος 45 στροφών, 1968. Είμαστε σαν δυο καράβια που ξεκίνησαν και στο πρώτο τους ταξίδι τα νερά τα τύλιξαν. Τι να φταίει, τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά, δεν μετρήσαμε το κύμα και τον άνεμο σωστά. Στα ρηχά, μικρή μου αγάπη ναυαγήσαμε, μακριά ήταν να πάμε μα δεν ξεκινήσαμε.

Στίχοι: Ανδρέας Παράσχος Μουσική: Κούλης Θεοδώρου Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας Εννιά τζιαι δέκα τζι' εκατόν τζιαί σίλιοι πεντακόσιοι τ'άρματα εζωστήκασιν στον πόλεμον τζιαι πάσιν ο πκιό μιτσής τριών γρονών χαζίριν τζιαι παρπάταν τζι' ο μιάλος ήτουν εκατόν τζι' έδειγνεν τους τη στράτα Ήτουν ο γρόνος δίσεχτος μήνας Δευτερογιούνης τη στράταν που πηαίννασιν λαμπρόν την πκιάννει μιάλον ο πρώτος ο μιτσότερος ελούθην του κλαμάτου  πον εισιεν μάνα να το δει μήτε γονιόν κοντά του Τζι' έτσι σαν ήτουν το λαμπρόν τζι' ούλλα κατάπιννεν τα τζι' ο φόος ήτουν δακρυκόν τζιαι τ άρμάτα κρουσμένα ομπρός τους συνομπλάστηκεν πέρκαλλος τζειν' την ώραν τζι' "ώρα καλή" εφώναξεν λαλούν `με Ευαγόρα Τζι' επολοήθειν ο παππούς στα εκατόν του γρόνια τζιαι άννοιξεν το στόμαν του τζιαι λέει τζιαι λαλεί του "ώρα καλή σου Aαγορή που `ρτες που την αγχόνην είμαστεν αγνοσύμενοι που πάππον ως αγγόνιν" Πάππος, μωρόν τζιαι πέρκαλλος τα μμά...

Νίκου Γκάτσου - Μάνου Χατζηδάκι τραγουδά ο Κούλης Θεοδώρου Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώ Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώ Βγήκα στο δρόμο μια βραδιά κι είδα να παίζουν τα παιδιά μα πιο ψηλά στον ουρανό έπαιζε ένα άστρο μακρινό Αερικό Αερικό λεν το λουλούδι που αγαπώ Πήγα και βρήκα χρυσικό για δαχτυλίδι μαγικό μα ήταν το δάχτυλο μικρό και το χαμόγελο πικρό Αερικό Αερικό λένε τα μάτια που αγαπώ Τώρα θα ανάψω μια φωτιά στα κυπαρίσσια του νοτιά και στην ψηλότερη κορφή θα σ’ έχω μάνα κι αδερφή Αερικό Αερικό λεν την αγάπη που αγαπώ

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal Ξέρω πόσο αγωνιάτε για τη συνέχεια της οικογενειακής μας dramedie παίδες μου αγαπημένοι. Ξέρω πόσο συμπάσχετε, γι' αυτό μπαίνω αμέσως στο ψητό. Σας έχω αφήσει στο κέντρο του λιβιγκρού μας, με το σόι μαζεμένο, με τον Σάκη βαρεμένο, τον μπαμπά μου ξαναμμένο και τον μπάρμπα μου τον τιμημένο έτοιμο να εξαπολύσει εναντίον μας καινοτόμες επενδυτικές προτάσεις (οι οποίες υποψιάζομαι πως θα αποδειχτούν φλεβοτόμες). Μετά το λογίδριο «είμαστε μια οικογένεια και μαζί θα προχωρήσουμε» (επιρροή Αντρέα τρισμέγιστου, άρχοντα της παπάρας που υπονοούσε πολλά και δεν σήμαινε τίποτα), η μάνατζερ κάθισε και παρέδωσε τη θέση της στο βήμα στον μπάρμπα μου. Αυτός καθάρισε τον λαιμό του, σηκώθηκε, έστρωσε το σακάκι του, χαμογέλασε πλατειά (στοιχημαίζω ότι έχει βάλει μασελάκι με όψεις πορσελάνης και πάει να αποσβέσει. Αλλιώς προς τι η εξαπόλυση τόσων χαμόγελων; Αυτός πριν τον διώξουν από δω μας συναντούσε στο διάδρομο και μούγκριζε σαν πόσουμ). Ξανακαθάρισε π...

Από τους μύθους με τους οποίους γαλουχήθηκε η νεοελληνική κοινωνία είναι και εκείνος που λέει ότι ο Ελληνας αγαπάει την παιδεία, κάνει τα πάντα για να μορφωθούν τα παιδιά του και πονάει βλέποντας τις ατέλειες του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας του. Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν ισχύει, στη σημερινή Ελλάδα τουλάχιστον. Ο νεοέλληνας αγαπάει τα παιδιά του και προ χούντας έβλεπε την εκπαίδευση και τη λεγόμενη μόρφωση σαν όχημα κοινωνικής ανόδου τους, ενώ στη μεταπολίτευση την αντιμετώπισε κυρίως σαν μέσο διορισμού στο Δημόσιο. Προ χούντας η δημόσια εκπαίδευση δημιουργούσε όντως συνθήκες κινητικής ανόδου, αλλά όχι μόρφωσης και έτσι ακριβώς αντιμετωπιζόταν από την κοινωνία, που απλώς φιλοδοξούσε τα παιδιά της να έχουν μια πιο άνετη ζωή. Στη μεταπολίτευση επικράτησε το καθεστώς της ισοπέδωσης προς τα κάτω, ώστε όλοι να αποκτούν ένα «χαρτί» και να βολεύονται. Από τους διδάσκοντες μέχρι τους διδασκομένους, αλλά και από τους γονείς μέχρι τους ιδιοκτήτες δωματίων και διαμερισμάτων,...

γράφει ο pitsirikos Με αφορμή τον διχασμό και την διχόνοια που έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία το αν πρέπει να αγωνιστεί ο Κώστας Κατσουράνης στον κρίσιμο αγώνα της εθνικής ομάδας με την Κόστα Ρίκα για την πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου, η κυβέρνηση Σαμαρά αποφάσισε να κάνει δημοψήφισμα για το θέμα. Το δημοψήφισμα για τον Κατσουράνη θα είναι το πρώτο δημοψήφισμα μετά από 40 χρόνια στη χώρα μας• το προηγούμενο δημοψήφισμα έγινε το 1974 για την μορφή του πολιτεύματος μεταξύ Βασιλευόμενης και Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως το δημοψήφισμα για τον Κατσουράνη θα διεξαχθεί την Κυριακή 29 Ιουνίου, ημέρα του αγώνα με την Κόστα Ρίκα. Οι κάλπες για το δημοψήφισμα για τον Κατσουράνη θα κλείσουν στις 15:00, ώστε να γίνει αμέσως η καταμέτρηση των ψήφων και να ενημερωθεί –πριν από τον αγώνα με την Κόστα Ρίκα- ο Φερνάντο Σάντος για το αν ο ελληνικός λαός επιθυμεί ή όχι τη συμμετοχή του Κατσουράνη στην ενδεκάδα. Αντιδράσεις υπάρχουν για το αν οι...

γράφει ο Δημόφαντος Δεν υπάρχει αμφιβολία , οι δικαστικοί έχουν χάσει μεγάλο τμήμα των εισοδημάτων τους και πολλοί εξ αυτών τα βγάζουν δύσκολα πέρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία , ο δικαστής και ο εισαγγελέας πρέπει να αμείβονται ικανοποιητικά, ώστε να μπορούν να διατηρούν την ανεξαρτησία τους και να έχουν κλειστά τα αυτιά τους στις «σειρήνες». Αναρωτιέμαι, υπάρχει αμφιβολία  ότι το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας και της πυροσβεστικής; Αναρωτιέμαι, επίσης, υπάρχει αμφιβολία  ότι δυστυχούν οι συνταξιούχοι με τις άγριες περικοπές των συντάξεών τους; Αναρωτιέμαι, τέλος, υπάρχει αμφιβολία  ότι όλοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα έχουν υποστεί τεράστιες περικοπές στις αποδοχές τους; Αν δεν υπάρχει αμφιβολία για όλα αυτά,  μήπως μπορούν οι αγαπητοί δικαστές να μας εξηγήσουν πώς είναι δυνατόν να αποφασίζουν ότι είναι αντισυνταγματικές οι περικοπές μόνο των δικών τους εισοδημάτων; Άντε, ως ένα βαθμό, κα...

γράφει η Μιχαλού Μέτρα  κατά… ριπάς θα μας ρίξουν στο κεφάλι μέσα στο κατακαλόκαιρο!!!  Τα βλαστάρια του Οικονομικών τα ετοιμάζουν  με πυρετώδεις ρυθμούς ώστε  να ψηφιστούν αλα καρτ.  Ο λόγος είναι ο γνωστός. Ο Σόιμπλε τράβηξε τ’ αυτί του Σαμαρά και εκείνος, σαν καλό παιδί  συμμορφώθηκε κατά τας εντολάς του και μας ετοιμάζει μποναμά, κατασχέσεις μισθών, συντάξεων καταθέσεων.   Το καλόπαιδο όμως δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί… Έχει βαλθεί να ξεπουλήσει τα πάντα. Κινητά και ακίνητα, αφού όλα τα φιλέτα της Ελλάδος και τα δημόσια αγαθά δημεύονται από το κράτος… μιλάμε για γενικό ξεπούλημα στην τιμή του όσο όσο… Πρόσφατο παράδειγμα η  ξεπουλημένη μικρή ΔΕΗ (30%).. η οποία θα έχει ίσα δικαιώματα  σε ό,τι αφορά τις ενεργειακές πηγές… με το κράτος που θα κατέχει το 70%!!! Μιλάμε για κανονική Μπανανία … Αλλά τι να πεις ο άνθρωπος βιάζεται, να την κάνει δωράκι στους δημευτές μας. Το ανατριχιαστικότερ...

Του Τάσου Παππά Η κίνηση των «58», αφού απέτυχε να προκαλέσει έναν ευρύτατο διάλογο ανάμεσα στα κόμματα και τις διάφορες ομάδες που περιφέρονται στην περιοχή της Κεντροαριστεράς, ανέστειλε λόγω των ευρωεκλογών τη λειτουργία της, περιμένοντας να ξημερώσει μια καινούργια μέρα. Προχθές επανεμφανίστηκε για να απευθύνει συστάσεις προς ναυτιλλομένους. Αφήστε, είπε στα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τις μαγκιές και τις παλαιοκομματικές πρακτικές και εφαρμόστε όλα τα προαπαιτούμενα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με την τρόικα, ενώ παρεμβαίνοντας στη συζήτηση που διεξάγεται στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ εξέφρασε τη δυσφορία της επειδή προβάλλεται (μάλλον την ηγεσία εγκαλεί) εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ. Δίκη προθέσεων κάνει εδώ, αλλά ας εμπιστευθούμε τη διαίσθηση των συντακτών της ανακοίνωσης. Η λογική της κίνησης των «58» βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με την αντίληψη της ομάδας Βενιζέλου και την κριτική που ασκεί η εσωκομματική αντιπολίτευση της ΔΗΜΑΡ στην ηγεσία. Δηλαδή,...

του Γιώργου Μαυρωτά Προχθές το βράδυ, η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου στην Βραζιλία, με έναν γκρανγκινιολικό τρόπο κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για τους 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά στην ιστορία της. Σε μια δύσκολη στιγμή για τη χώρα, η Εθνική Ελλάδας φτάνει σε μια πρωτόγνωρη επιτυχία. Και ο προχθεσινός «τελικός» με την Ακτή Ελεφαντοστού δεν ήταν μια νίκη «τσούκου-τσούκου». Ήταν μια νίκη που την αξίζαμε 100% αφού παρουσιάστηκε μια αγνώριστη ομάδα σε σχέση με τις πρηγούμενες εμφανίσεις της. Αφήσαμε τους φύσει επιθετικούς Ιβοριανούς να ευχαριστούν τα δοκάρια τους και να μας παρακολουθούν να κάνουμε τόσες φάσεις, όσες δεν είχαμε κάνει τα τελευταία δύο χρόνια. Αμέσως μετά τη νίκη αυτή άρχισαν τα σχόλια στα social media. Από τη μια υπερβολές προς τα πάνω («η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», «δεν λυγίζουμε, παρά τα μνημόνια», τα γνωστά γονίδια κ.λπ.), κι από την άλλη υπερβολές προς τα κάτω («έλα μωρέ και τι έγινε», «λύθηκε κανένα πρόβλημα;», «ποδόσφαιρο το όπιο των λαών» κ.λ...