ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Στα μανταλάκια του ηλεκτρονικού περίπτερου κρέμεται από σήμερα ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Αμπελοκήπων - Νέας Μενεμένης. Μέσα στο κρύο του Φλεβάρη έρχεται να πυρπολήσει την επικαιρότητα, με τα φλέγοντα κείμενά του. Όλα επιλεγμένα, από εξαιρετικούς αρθρογράφους όπως: Ο Νίκος Μπογιόπουλος, ο Γιώργος Δελαστίκ, ο pitsirikos, ο Δήμος Μαγκλάρας, ο Κώστας Βαξεβάνης, ο Θανάσης Καρτερός, και η Καραμπουμπουλήθρα! Διαβάστε επίσης το αίτημα δημότη προς τις παρατάξεις, να απαντήσουν τεκμηριωμένα περί των προθέσεών τους, για την υπεράσπιση του προς πώληση(από το ΤΑΙΠΕΔ), του στρατοπέδου Μέγας Αλέξανδρος. "Κάτω τα χέρια από το Στρατόπεδο" καταγγέλει και η δημοτική κίνηση "ΑΝΥΠΑΚΟΗ" ενώ οι "Πολίτες σε Δράση" μέμφονται του δήμαρχου, επειδή δεν οργάνωσε καλά μια συναυλία κουρασμένων (από την καθυστέρηση του δήμαρχου) πιτσιρικάδων. Αυτά κι άλλα πολλά στις ηλεκτρονικές σελίδες του ΚΑΤΟΙΚΟΥ που θα κυκλοφορήσει εντύπως στα γνωστά του σημεία - στέκια των Αμπελοκήπων...

του Γεώργιου Π. Μαλούχου Στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου, στις δεκαετίες 1950 και 1960, η έννοια του “κουμμουνιστικού κινδύνου” κυριαρχούσε στην Ελλάδα. Ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε δύο στρατόπεδα που είχαν, και τα δύο, το δάχτυλο στο κουμπί των ατομικών όπλων και η διεθνής ισορροπία καθοριζόταν από τη Συμφωνία της Γιάλτας ανάμεσα στους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που τώρα ήταν πια σε “ψυχρή” μεταξύ τους σύγκρουση. Ή ήσουν από τη μία, ή από την άλλη πλευρά, ειδικά για χώρες με τη σημασία της Ελλάδας. Αλλος δρόμος δεν υπήρχε και το γεγονός αυτό είχε ευθεία επίπτωση στην εσωτερική κατάσταση της δημοκρατίας σε κάθε χώρα που αμφισβητούσε την ένταξή της – φυσικά, πολλοί στην Ελλάδα έκαναν πως δεν έβλεπαν τα σοβιετικά τανκς στην Πράγα και αλλού...

ΜΙΖΕΣ, ΕΥΡΩΠΗ (ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ) Το ελληνικό «στρατιωτικο-μεσιτικό» σύμπλεγμα Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Σοκάρει ξανά, η έκταση της διαφθοράς και αποσύνθεσης, η σαπίλα που κατέκλυσε τα πάντα, πνίγοντας όλους μας σε αυτή τη χώρα, στον τομέα τώρα της άμυνας, όπως σε τόσους άλλους προηγουμένως. ‘Οσους από μας, τουλάχιστον, διατηρούν ακόμα μια ικανότητα να σοκάρονται, μια αίσθηση αξιοπρέπειας, επίγνωση της καταστροφής που συντελέστηκε, συντελείται, προβλέπεται στη χώρα.  

Του Τάσου Τσακίρογλου Ισως φανεί άτοπο ή άκαιρο να ασχολείται κάποιος σήμερα με πρόσωπα που δεν διαδραματίζουν πλέον ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, αλλά οι συνεχείς διεθνείς παρεμβάσεις του Γιώργου Παπανδρέου προσφέρουν ένα καλό παράδειγμα της νοοτροπίας που έχει μέχρι και σήμερα η ελληνική πολιτική τάξη και ορισμένοι από τους πλέον αναγνωρίσιμους εκπροσώπους της.

Του Γιώργου Στάμκου Σε τροχιά πολυεπίπεδης κρίσης δείχνει να εισέρχεται η γειτονική μας Τουρκία , δημιουργώντας ποικίλους προβληματισμούς σχετικά με τις επιπτώσεις που μπορεί αυτή να έχει πάνω στην ασθμαίνουσα Ελλάδα. Κρίση πρωτίστως πολιτική, που εκδηλώθηκε αρχικά τον περασμένο Ιούνη με τη μαζική ανυπακοή και εξέγερση του πιο δυναμικού και εκδυτικισμένου τμήματος της τουρκικής κοινωνίας, ουσιαστικά ενάντια στην “ισλαμική ατζέντα” της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν.

του Παντελή Μπουκάλα Βάζεις εσύ όλα τα δυνατά σου στην εξωραϊστική ρητορική, όποιος κι αν είσαι, πρόεδρος της κυβέρνησης, αντιπρόεδρός της, υπουργός Οικονομικών. Λες και ξαναλές, εμπιστευόμενος και την παλαιόθεν διαπιστωμένη μαγική ικανότητα της γλώσσας, ότι τα πράγματα μπήκαν στη σωστή ρότα. Οτι τον δύσκολο κάβο τον περάσαμε. Οτι όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες της εξόδου και θα βγούμε στο φως. Κάποιοι σε πιστεύουν, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους· να σε πιστεύουν και να μετατρέπουν την πίστη τους σε δόγμα, ισότιμο της αληθείας. Και ενώ αρχίζεις να ελπίζεις ότι το άλλαξες το κλίμα, ότι επικοινωνιακά τουλάχιστον κάτι γίνεται, έρχονται οι οικονομολόγοι της Βουλής και... Και πρέπει να ξετυλίξεις από την αρχή το μπερδεμένο πια κουβάρι της επιτυχίας, της σιγουριάς, της βέβαιης ελπίδας. Γιατί αυτοί οι προφανώς εγκάθετοι αντεθνικών δυνάμεων δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια. Λένε βέβαια και ορισμένα καλά: ανακόπηκε η φυγή κεφαλαίων, το επιχειρηματικό κλίμα βελτιώθηκε, τα σπρεντς ...

του Νίκου Σαραντάκου Το άρθρο αυτό το είχα γράψει παλιά, πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, και το είχα στον παλιό μου ιστότοπο. Ξανακοιτάζοντάς το βλέπω πως αξίζει αναδημοσίευση, παρόλο που είναι συνοπτικό και παρόλο που κάποια από τα θέματα που θίγει έχουν αναπτυχθεί σε ξεχωριστά άρθρα εδώ στο ιστολόγιο (οπότε βάζω τον αντίστοιχο σύνδεσμο). Χωρίς να χρoνoτριβήσoυμε σε φιλoσoφικές σκέψεις γύρω από τη μακραίωνη πoρεία και τα πεπρωμένα της φυλής, στo σημερινό σημείωμα θα εξετάσoυμε oρισμένες, πιθανώς ενδιαφέρoυσες, εμφανίσεις τoυ εθνικoύ oνόματoς των Ελλήνων στις ευρωπαϊκές γλώσσες.

του Γιάννη Βαρουφάκη Το μέγα ερώτημα της ζοφερής εποχής μας είναι ένα:  Πώς μπορεί, επιτέλους, να σταθεροποιηθεί η χώρα ; (Τα ερωτήματα περί ανάπτυξης είναι γελοίο καν να τα θέτουμε. Ας πετύχουμε πρώτα την σταθεροποίηση και μετά βλέπουμε!) Κακά τα ψέματα: η σταθεροποίηση δεν έχει επιτευχθεί. Ούτε είναι καν στον ορίζοντα, με τα σημερινά δεδομένα.

του Μανόλη Δημελλά Παρακολούθησα, καταγράφοντας με την κάμερα, την πρώτη ανοιχτή συγκέντρωση της «πρωτοβουλίας των 58″. Ομολογώ ότι ο κόσμος με εντυπωσίασε, παρόλο το κρύο της βραδιάς (Δευτέρα 28 του Γενάρη), η προσέλευση ήταν αθρόα και ο ευρύχωρος πολυχώρος του Δήμου Κηφισιάς, ξεχύλισε από κόσμο. Από τις φυσιογνωμίες μπορούσες να ξεχωρίσεις τον προβληματισμό, επιτέλους αυτή η εποχή βγάζει σιγά-σιγά την απολιτίκ μάσκα,  η αλήθεια όσο γυμνή κι αν είναι, δεν είναι ποτέ πρόστυχη.  Μα πόσο λάθος είχα κάνει! Γνωστοί παραδοσιακοί πολιτικοί δεν ήταν πολλοί, όμως υπήρχαν συμπολίτες με έκδηλη την αγωνία, για να βρεθεί κοινός τόπος, ένας περισσότερο γόνιμος δρόμος για τον βηματισμό της χώρας.

Του Κώστα Βαξεβάνη Αυτές οι γραμμές που διαβάζετε δεν είναι ρεπορτάζ. Δεν είναι ούτε άρθρο. Είναι εξομολόγηση, ή όπως αλλιώς λέγεται η ανάγκη που νοιώθεις να πεις πράγματα που συνήθως δεν τα λες. Πριν γραφτούν τα ρεπορτάζ που θα διαβάσετε για τους δύο δημοσιογράφους και τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με Τραπεζίτη, πέρασα δύσκολες στιγμές. Δεν είχα καμιά αμφιβολία πως η απόφασή μου θα ήταν να δημοσιεύσω όσα δημοσιεύω, δηλαδή την αλήθεια, αλλά πολλές φορές οι άνθρωποι ακόμη και αν είναι σίγουροι και για τις αποφάσεις τους και για την αλήθεια, δεν αποφεύγουν το εσωτερικό τους αιματοκύλισμα.

του Άκη Κοσωνά Ακριβώς οι ίδιοι που πάλεψαν όπως και όσο μπορούσαν να ξαναστείλουν στην εξουσία τα ίδια κόμματα αποτρέποντας πιθανή νίκη άλλου στις διπλές εκλογές Μαίου-Ιουνίου 2012, άρχισαν ήδη να γράφουν και να μιλάνε για την πιθανότητα ή και αναγκαιότητα (ακόμα δεν έχει καταστεί αλλά που θα πάει, θα το σπρώξουν το πράγμα) μεγάλου συνασπισμού (και) στην Ελλάδα.  Συνεργασίας δηλαδή, που θα αποφέρει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ με πολιτικά ή τεχνοκρατικά στελέχη. Ή ένα μείγμα, ή μια κυβέρνηση που θα στηρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα αριθμώντας στη Βουλή περισσότερους απο 200 βουλευτές. Σε αυτή τη Βουλή, μια και στόχος είναι να αποτραπούν οι εθνικές εκλογές που θα φέρουν καταστροφή στις υπάρχουσες επιχειρηματικές, πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ «Βασικός μου στόχος σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα». Αυτή ήταν η φράση-κωδικός του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου κατά την καθιερωμένη πρωθυπουργική ομιλία στις παραγωγικές τάξεις στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Ηταν Σεπτέμβρης του 2011. Ημασταν ήδη ένα χρόνο και πλέον στο Μνημόνιο, όλοι πιθανολογούσαμε το τι θα συμβεί και υπολογίζαμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εθνικός μας κατήφορος. Η ομιλία του Γ. Παπανδρέου μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν γεμάτη από εκείνες τις κοινοτοπίες για τις θυσίες που θα πιάσουν τόπο, για την ξαστεριά που θα ακολουθήσει την μπόρα και για το πόσο αναγκαστικές ήταν η λιτότητα και η ύφεση, προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Σημειώναμε μηχανικά τα όσα έλεγε ο πρωθυπουργός, για να μπορέσουμε μετά να τα γράψουμε στις εφημερίδες ή να τα πούμε στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Οταν όμως είπε τη φράση, ήταν σαν να μας κτύπησε το ρεύμα.

του Γιώργου Δελαστίκ Δύο χώρες σε συσκευασία μίας ήταν ανέκαθεν η Ουκρανία. Το προηγμένο βόρειο και ανατολικό τμήμα της ήταν πάντα φιλορωσικό. Το καθυστερημένο νότιο και δυτικό κομμάτι της ήταν πολύ συχνά υποτελές σε ξένες, κεντροευρωπαϊκές δυνάμεις. Ακόμη και στα εβδομήντα χρόνια που η Ουκρανία αποτελούσε σοσιαλιστική δημοκρατία της Σοβιετικής Ενωσης και έχαιρε της απόλυτης εμπιστοσύνης της Μόσχας, οι διαφορές ανάμεσα στα δυο τμήματά της έγιναν φανερές και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ενώ πέντε εκατομμύρια Ουκρανοί έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας εναντίον των Γερμανών, ταυτόχρονα δεκάδες χιλιάδες άτομα από τα δυτικά τμήματα της Ουκρανίας πολέμησαν στο... πλευρό των Γερμανών ναζί εναντίον των συμπατριωτών τους και των Ρώσων! Ευνόητο είναι ότι η διαπάλη αυτή οξύνθηκε όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση, στα τέλη του 1991.

Του Τάσου Παππά Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ανθρωπιστική κρίση, βγάζει στο σφυρί τη δημόσια περιουσία, έχει ξεθεμελιώσει το κοινωνικό κράτος, είναι το μακρύ χέρι της διαπλοκής, βουτηγμένη μέχρι τον λαιμό στη διαφθορά και η ηγετική ομάδα της ερωτοτροπεί με την άκρα Δεξιά. Σύμφωνα με τη Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα του καμουφλαρισμένου εξτρεμισμού, αντιευρωπαϊκό, έχει στις τάξεις του στελέχη τα οποία κλείνουν το μάτι στην τρομοκρατία, φαντασιώνεται την επιστροφή στη δραχμή, δημαγωγεί ασυστόλως και λαϊκίζει προκλητικά υποσχόμενο στους πάντες τα πάντα και αν καταλάβει την εξουσία θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή.

του Νίκου Μπογιόπουλου Το περασμένο Σάββατο  οι ταγματαλήτες που συγκροτούν τα «τάγματα εφόδου» της ναζιστικής συμμορίας διέπραξαν το αδιανόητο: Έθεσαν σε λειτουργία τον παραστρατιωτικό μηχανισμό των ελληνόφωνων «Ες- Ες» τους, πήγαν στο Κερατσίνι, στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, βεβήλωσαν το χώρο, και στη συνέχεια επιτέθηκαν με πέτρες και ρόπαλα σε στέκι αντιφασιστών.   Η είδηση  φιλοξενήθηκε από την πρώτη στιγμή στο enikos.gr Επισημαίνουμε: Οι ταγματαλήτες,  τέσσερεις μήνες μετά τη δολοφονία του Φύσσα, πάλι στο Κερατσίνι, έδρασαν ως εκπρόσωποι της «Χρυσής Αυγής». Έδρασαν ως εκπρόσωποι του Μιχαλολιάκου. Του «Καιάδα». Του Λαγού. Του Κασιδιάρη. Έδρασαν, δηλαδή, ως εκπρόσωποι όλων αυτών που θυμάστε τι ισχυρίστηκαν, τότε: Οτι «καμία σχέση» δεν είχε το (ναζιστικό) κόμμα τους με τη δολοφονία του παλικαριού… Η οικογένεια του Παύλου , μετά τα γεγονότα του Σαββάτου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία μεταξύ άλλων σημειώνεται ότι  «η καταστροφ...

του Στάθη Σ. Τι κατέφαγε  τον αρχαίο κόσμο - ο  κυνισμός , απάντησε ο  Ιουλιανός . Και  τι ήταν ο (κατά Ιουλιανόν) κυνισμός; Ο εκφυλισμός ενός φιλοσοφικού ρεύματος σε κυρίαρχη ρητορική μιας άρχουσας τάξης, που ξέφευγε όλο και πιο πολύ από κάθε θεσμική και συμβατική υποχρέωσή της προς τον λαό.  Οταν άρχισε να καταρρέει  ο αρχαίος κόσμος, αλλού παταγωδώς, αλλού σταδιακώς και να μεταμορφώνεται στον δυτικό μεσαίωνα, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών ήταν περίπου τόσον  αβυσσαλέο  όσον και σήμερα (τηρουμένων των αναλογιών). Αν σήμερα το 1% του πληθυσμού  κατέχει το  50% του πλούτου , τότε συνέβαινε περίπου το ίδιο εντός των τειχών (εντός της αυτοκρατορίας) ενός κόσμου που επέπρωτο να πνιγεί απ’ τις αντιθέσεις του, τις μεταναστεύσεις και την ανικανότητά του να μεταρρυθμισθεί. Βεβαίως , όλα αυτά είναι σχετικά. Διότι και απόπειρες μεταρρύθμισης έγιναν, όπως όταν η άρχουσα τάξη υπέκλεψε τον χριστιανισμό, κι από επαναστατική θεωρί...

του Στέλιου Κούλογλου Ακόμη και αν ταξιδεύεις στην Ευρώπη, πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Έτσι και ο πρωθυπουργός, όταν βρέθηκε χθες στο Ευρωκοινοβούλιο σε μια ομιλία για το Ολοκαύτωμα, εμφανίστηκε να μάχεται κατά του ρατσισμού και των νεοναζί στην Ελλάδα.  «Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τον ρατσισμό και τον αντισημτισμό. Τους πολεμάμε στην χώρα και στο εξωτερικό (!). Δεν θα τους επιτρέψουμε να ξαναδείξουν το άσχημο πρόσωπο τους». Την ίδια στιγμή, το Σαββατοκύριακο στην Ελλάδα:

του Δημήτρη Δανίκα Αλλού η κοινωνία. Αλλού εμείς. Για μπείτε στον κόπο και ρωτήστε τον εαυτό σας. Το απλό. Ποιος εκ των δύο ο μεγάλος τρομοκράτης; Το βαμμένο περουκίνι του Χριστόδουλου Ξηρού η η πολιτική φτωχοποίησης του ελληνικού λαού; Για απαντήστε και θα δείτε. Οτι τρομοκρατία είναι το καθημερινό, βασανιστικό μάδημα της μαργαρίτας. Θα πάρει η δεν θα πάρει ο ΑΝτώνης κι άλλα μέτρα; Θα τα πάρει τώρα πριν από τις εκλογές η μπας και η χατζάρα θα επιπέσει επί δικαίων και αδίκων μετά τις εκλογές;

του Νίκου Δήμου Η Γαλλική Επανάσταση θέσπισε τρεις αξίες: Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη. Από τότε η Δεξιά επικαλείται την ελευθερία και η Αριστερά την ισότητα. (Κανείς, δυστυχώς, δεν ασχολείται με την αδελφοσύνη). Το τραγικό είναι πως οι δύο πρώτες αξίες αποδείχθηκαν αντίθετες. Όσα καθεστώτα προσπάθησαν να πετύχουν την ισότητα, κατάργησαν την ελευθερία. Άρα την δημιουργικότητα. Κάθε είδους: καλλιτεχνική, επιστημονική, επιχειρηματική. Πράγμα που τελικά οδήγησε στην κατάρρευση του Υπαρκτού. (Στην φωτογραφία: υπολείμματα του Τείχους).

του Χρήστου Γιανναρά Μοιάζει μάλλον κοινή η παραδοχή ότι, στο πλαίσιο του «παραδείγματος» (πολιτισμού) της Nεωτερικότητας και ειδικά στο πεδίο της πολιτικής, οι σκανδιναβικές κοινωνίες έχουν κατορθώσει ζηλευτά επιτεύγματα: Eφτιαξαν το μάλλον πληρέστερο και πιο προηγμένο, σταθερό και μακρόβιο «κοινωνικό κράτος», που σημαίνει: πέτυχαν σθεναρή και αποτελεσματική αντίσταση στην απανθρωπία του αχαλίνωτου καπιταλισμού, στον πρωτογονισμό της ασυδοσίας των «αγορών». Xωρίς να διολισθήσουν στον ολοκληρωτισμό.

του Σταύρου Χριστακόπουλου Η νέα δημοσκόπηση «Δείκτες» από την Pulse RC για το «Ποντίκι» καταγράφει όχι μόνο διευρυμένο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στο 3% (έναντι 2,5% στην έρευνα Δεκεμβρίου της ίδιας εταιρείας), αλλά και ένα δεδομένο που αλλάζει τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού: μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται προτιμότερη από μια αντίστοιχη της Ν.Δ. ως προς τη διαχείριση της οικονομίας. Έτσι το σημαντικότερο επικοινωνιακό όπλο της συγκυβέρνησης Σαμαρά και Βενιζέλου δείχνει να καταρρέει και, σε συνδυασμό με τη μαύρη εικόνα που από καιρό έχει διαμορφωθεί για την προοπτική της χώρας και την προοπτική της προσωπικής αδυναμίας των πολιτών να ανταποκρίνονται στις οικονομικές υποχρεώσεις τους, μπορούμε να διαπιστώσουμε σε πρώτη ανάγνωση ότι:

Η Κύπρος είναι εδώ!   (Αυτ)απάτες υδρογονανθράκων.... Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Σειρά εξωφρενικών προτάσεων/ιδεών για το κυπριακό διακινούνται σε Λευκωσία και Αθήνα. Αν πραγματοποιηθούν, συνεπάγονται οριστική καταστροφή του κυπριακού κράτους, ως έστω ελάχιστα κυρίαρχου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού, οδηγούν μεσοπρόθεσμα στον τερματισμό χιλιάδων χρόνων ελληνικής παρουσίας στην Κύπρο (οι ‘Ελληνες δεν θα παραμείνουν στο νησί στερούμενοι κρατικής προστασίας, ήδη άλλωστε εξαναγκάζονται με οικονομικές μεθόδους σε μετανάστευση), συνιστούν ανυπολόγιστη καταστροφή για τη μητροπολιτική Ελλάδα. Μετά την οικονομική καταστροφή Ελλάδας-Κύπρου από τα Μνημόνια, την απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της ανεξαρτησίας-κυριαρχίας τους, την μετατροπή σε «αποικίες χρέους», ήρθε η ώρα «γεωπολιτικών» Μνημονίων να αποτελειώσουν τον ελληνισμό, όχι σε απροσδιόριστο μέλλον, αλλά τώρα, ίσως μέσα στο 2014.

Του Δημήτρη Χριστόπουλου «Τι ενισχύει τη Χρυσή Αυγή περισσότερο; Τα Μνημόνια ή ο Λιάπης;» με ρώτησε έγκριτος νομικός φίλος, ο οποίος θεωρεί αναγκαίο κακό τα πρώτα. Προσπαθώ εισαγωγικά να συνοψίσω το πρόβλημα. Κι αυτό δεν είναι τόσο ότι ο ανιψιός τού Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι μάλλον ένοχος για τις μικροαπάτες που του καταλογίζονται, αλλά το ότι είναι σίγουρα υπεύθυνος για την εξαγρίωση ενός ήδη αλαφιασμένου λαού. Διαφθορά, τιμωρία και δημοκρατία.  Μετά τις πλαστές πινακίδες του Touareg, ακολούθησαν οι απίθανες μίζες του Υπουργείου Άμυνας: άνθρωποι που κάνανε παραμονές Πρωτοχρονιάς μες στη μιζέρια άκουγαν πρώην στρατιωτικούς να μιλάνε για τρελά λεφτά που έμπαιναν στο λογαριασμό τους. Μετά ήρθαν οι ποινικές διώξεις για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, όπου πλέον σύσσωμο το σύστημα που κυβερνά την Ελλάδα –χωρίς καμία διαφοροποίηση κόμματος και οικογένειας– εμφανίζεται βουτηγμένο στη δολοπλοκία, τη δωροδοκία, τη διαφθορά. Είχαν προηγηθεί καταδίκες σε ισόβια (του πρώην δημάρχου Θεσ...

Του Τάσου Παππά Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι μικρόβιο από το οποίο όσοι έχουν προσβληθεί, δεν μπορούν να απαλλαγούν, ακόμη κι αν λάβουν ισχυρές δόσεις αντιβίωσης. Ο,τι κι αν τους λες, όσα στοιχεία κι αν τους παρουσιάσεις που διαψεύδουν τους ισχυρισμούς τους, αυτοί θα επιμένουν. Τι να αντιπαραθέσεις σ’ αυτούς που είναι βέβαιοι ότι την επίθεση στους δίδυμους πύργους δεν την οργάνωσε η Αλ Κάιντα, αλλά το κράτος του Ισραήλ σε συνεργασία με τη CΙΑ; Πώς να αντιμετωπίσεις αυτόν που θεωρεί έγκυρη μαρτυρία «Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» (για τη δημοφιλία του βιβλίου στην Ελλάδα υπάρχει η εξαιρετική μελέτη του Δ. Ψαρρά, εκδόσεις «Πόλις»); Ποιο λογικό επιχείρημα μπορεί να πείσει εκείνον που δεν έχει καμία αμφιβολία πως το AIDS δημιουργήθηκε από κάποιο εργαστήριο βιολογικού πολέμου;

του Νίκου Φραντζή Το νέο ποινολόγιο που εισήγαγε η κυβέρνηση με την καθιέρωση του Κώδικα Φορολογικών Διαδικασιών μπορεί μάλλον να θεωρείται παρελθόν, αφού οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη έχουν δρομολογηθεί παρεμβάσεις που θα ανατρέψουν την πολύ πρόσφατη αυτή νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Υπενθυμίζεται ότι ο νέος Κώδικας προέκυψε έπειτα από προεργασία μεγάλου χρονικού διαστήματος, το οποίο εκτείνεται σχεδόν σε όλο το βίο της κυβέρνησης, ενώ υποτίθεται ότι ενσωματώνει την εμπειρία πολλών ετών από τη λειτουργία ενός προβληματικού πλαισίου, το οποίο ήρθε να αντικαταστήσει.  Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς: Αν το νέο σύστημα ποινών που υιοθετήθηκε ήταν λάθος, γιατί η κυβέρνηση κατέληξε σε αυτό;

Του Στέλιου Κούλογλου Το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέει ότι η απάνθρωπη αντιμετώπιση των μεταναστών στο Φαρμοκονήσι είχε αποτρεπτικό σκοπό: αυτός είναι, λέει, ο μόνος τρόπος που μπορεί να κάνει διστακτικούς τους 200 χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να περάσουν τα σύνορα τον επόμενο χρόνο. Διαβάστε επίσης:  Φαρμακονήσι: Αν είχαν χρόνο θα μας είχαν σκοτώσει όλους

«Με λένε Μιχάλη. Γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα, στο “Μητέρα”» Την δική του εμπειρία να ζει στην Ελλάδα, περιγράφει ο Μιχάλης που γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Πατήσια, εξηγώντας πως τον αντιμετώπιζαν στο σχολείο, τις σκέψεις του για τον ελληνικό στρατό και την προσπάθεια του να πείσει τον κόσμο πως οι έγχρωμοι δεν «πουλάνε μόνο  CDs ». Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια. Οι γονείς μου είναι από τη Νιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70. Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά.

της Χριστίνας Ταχιάου Περνάω απ’ το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και βλέπω το θεόρατο πανό που καλύπτει την πρόσοψή του: «ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ COCA COLA». Όλοι νιώθουμε θλίψη από το κλείσιμο ενός εργοστασίου. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έφτασε η εταιρία η οποία, το 2009 και το 2010 ήταν η πρώτη στο διαγωνισμό «Best Workplaces» στην Ελλάδα, στο σημείο να αρχίσει τις εθελούσιες εξόδους, τις απολύσεις και να φτάσει στο κλείσιμο του εργοστασίου της στη Θεσσαλονίκη. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι του σημείου να καταγγέλλουμε τη «Βουλγάρικη Coca Cola» υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Πόσο, μάλλον, όταν αυτό συμβαίνει από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ενός φορέα που μάλλον θα περίμενε κάποιος να είναι αλληλέγγυος στον εργάτη της Βουλγαρίας, της Τουρκίας, της Κίνας, της Μιανμάρ, της Καμπότζης. Εκτός εάν πιστεύουμε ότι οι εργάτες των χωρών αυτών είναι χαρτογιακάδες και golden boys που αμείβονται με πολλές χιλιάδες ευρώ. Σκέφτομαι πώς θα ένιωθα στην υποθετική περίπτωση που η C...

του Γιώργου Δελαστίκ Δεν πρόκειται βέβαια για στατιστική επεξεργασία των στοιχείων όλου του ελληνικού πληθυσμού, αλλά για δειγματοληπτική έρευνα σε 1.200 αντιπροσωπευτικά νοικοκυριά στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας που έγινε τον Δεκέμβριο του 2013, τον περασμένο μήνα, σε συνεργασία με την εταιρεία δημοσκοπήσεων ΜARC. Έστω και έτσι όμως τα ευρήματα της έρευνας αυτής προκαλούν ανατριχίλα, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι το δείγμα αποκλίνει από τη στατιστική πραγματικότητα. Το πρώτο στοιχείο που συγκλονίζει είναι ότι στη σημερινή Ελλάδα έχουμε το τραγικό φαινόμενο … οι γέροι να ζουν τους νέους! Αυτό σημαίνει το εύρημα ότι για το 48,6% των ελληνικών νοικοκυριών κυριότερη πηγή εισοδήματος είναι οι …συντάξεις!

του Πέτρου Μακρή Διαβάζοντας, με ιδιαίτερη προσοχή, το άρθρο του καθηγητή του ΑΠΘ Θάνου Κακουριώτη, με τον τίτλο «Η παραδοσιακή ελληνογερμανική φιλία», («Κ.Ε.», 19.1.14), δεν άντεξα στον πειρασμό να μη δώσω συνέχεια σε όσα ο έγκριτος πανεπιστημιακός καταμαρτυρεί, από την εποχή του Οθωνα ίσαμε σήμερα, για την παραδόπιστη τακτική των «φίλων» της Γερμανίας (ευτυχώς όχι όλων...), έναντι της χώρας μας.

του Περικλή Στέλλα Στην Ελλάδα του σήμερα έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα. Οι ίδιοι οι πολιτικοί ξεπουλάνε τη μοναδική χώρα του κόσμου και την πιο ευλογημένη από τον Θεό. Ανήμποροι, κοιμισμένοι, ψεκασμένοι, αδιάφοροι, διαλυμένοι ψυχολογικά, δεν αντιδρούμε. Υπομένουμε την πίκρα, τη σκληρότητα και τα ανθρωπάκια ενός άλλου κόσμου (όχι του Θεού βεβαίως βεβαίως) που μας έχουν τσακίσει σε όλα τα επίπεδα. Ευθυνόμαστε ίσως. Διότι εμείς αποφασίσαμε και επιτρέψαμε να αναθέσουμε την τύχη μας και τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας σε ΜΗ πατριώτες.

του Γιάννη Μεϊμάρογλου Όσοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι η «17 Νοέμβρη» εξαρθρώθηκε επειδή έσκασε τυχαία η βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού, πέφτουν έξω. Η «17 Νοέμβρη» εξαρθρώθηκε όταν απομυθοποιήθηκε ως... επαναστατική οργάνωση, όταν απαξιώθηκε η δράση της και αποκαλύφθηκε πλήρως η επαγγελματική - βιοποριστική εγκληματική της δραστηριότητα. Οταν έχασε τα όποια κοινωνικά της ερείσματα. Ενας άλλος Ξηρός -ο Χριστόδουλος αυτή τη φορά- αποφάσισε να μην επιστρέψει από την άδειά του και ταυτόχρονα να κηρύξει τώρα τον πόλεμο στο «σύστημα» ανασυγκροτώντας και ενοποιώντας το «αντάρτικο των πόλεων».

του Γιώργου Δελαστίκ Δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ ο ευρω-γολγοθάς της Ελλάδας! Δεν πρόκειται για κάποια παροδική δυσκολία. Η τραγική κατάσταση που ζούμε είναι ακριβώς η οικονομική ενοποίηση της ΕΕ που προωθείται, αξιοποιώντας και τη δημοσιονομική κρίση! Πρέπει να το πάρουμε απόφαση επομένως ότι έτσι θα ζούμε και στο μέλλον εφόσον η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωζώνη και εφόσον η Γερμανία συνεχίζει να ασκεί την ίδια πολιτική, η οποία είναι απολύτως σωστή για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων! Αυτό είναι το συνολικό συμπέρασμα από την πολύ χρήσιμη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής, η οποία παρουσιάζει τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και για την οποία γράψαμε και χθες.

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal Ήμουνα, που λέτε, στην ησυχία μου, ωραία-ωραία, παίδες μου αγαπημένοι, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Εγώ θα σας ξεκαθαρίσω ότι στον τομέα αυτό έχω τις ακριβώς αντίθετες πολιτικές απόψεις με την Αννούλα τη Βίσση που λυσσάει να χτυπήσει το τηλέφωνο. Εγώ είμαι με τον Κηλαηδόνη, φίλε: Εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό. Ε, λοιπόν, αυτή ήταν η ένατη σήμερα (οι άλλες 7 ήταν από τράπεζες για τη δόση της κάρτας. Η 8η ήταν η μάνατζερ που μου ανακοίνωσε ότι ακύρωσε τη Mάστερκαρντ που της βούτηξα)

του Κώστα Βαξεβάνη Δεν ξέρω αν ο Θεός με τον οποίο συνομιλεί ο Σαμαράς του επέτρεψε να πνίξει 9 παιδάκια στο Φαρμακονήσι, αλλά τα έπνιξε. Λίγες μέρες μετά το μοίρασμα πιστοποιητικών χριστιανικών φρονημάτων από την κυβέρνηση, η θάλασσα ξέβρασε πτώματα. Ο ανεκδιήγητος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, δήλωσε μάλιστα πως ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θέλει να χτυπήσει την ελληνική Προεδρία. «Ο Μουίζνιεκς και διάφοροι άλλοι θέλουν να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα" αναφώνησε ο ευπατρίδης των Κολλεγίων, ατάραχος μπροστά στα πτώματα.