ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Μιχάλη Ιγνατίου Από το 1978  που πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου σε εφημερίδα -στην «Πρωινή» της Νέας Υόρκης- νεαρός μαθητευόμενος δημοσιογράφος με εντολή «να απομαγνητοφωνώ χωρίς κανένα λάθος»  τις ανταποκρίσεις του Γιάννη Ρουμπάτη  από την Ουάσινγκτον, ένιωθα αυτή την παράξενη «γοητεία» για τον Λευκό Οίκο και το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ. Όλοι που επιλέξαμε να γίνουμε ανταποκριτές, είχαμε ακούσει από τους παλαιότερους πως η καταξίωση είναι να φτάσει κανείς να κάθεται στις αίθουσες ενημέρωσης του Λευκού Οίκου, του Πενταγώνου και του υπουργείου των Εξωτερικών. Ηταν ένας «μύθος» τότε  και παραμένουν μέχρι σήμερα τα briefings των εκπροσώπων. Και τη πρώτη φορά που εισήλθα στην παλαιά αίθουσα ενημέρωσης του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, που δεν είχε τις σημερινές ανέσεις, παρέα με τον  Λάμπρο Παπαντωνίου , ένιωσα δέος βλέποντας τα « θηρία » της New York Times, της Washington Post και των άλλων αμερικανικών και διεθνών ΜΜΕ. Λογικό για έναν 25χρονο,  που έτρεφε απερι...

του Γιώργου Δελαστίκ Εκνευριστική έχει καταντήσει πλέον αυτή η ιστορία με τους αλλεπάλληλους ανά μήνα κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τη διαβόητη «επιστροφή των καταθέσεων» στις ελληνικές τράπεζες. Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα της καλλιέργειας τεχνητού κλίματος αισιοδοξίας μήπως... στραβωθεί κανένας αφελής και καταθέσει τα λεφτά του στην τράπεζα, αλλά δεν είναι ανάγκη να χειρίζεται τόσο προκλητικά το θέμα η κυβέρνηση σαν να απευθύνεται σε ηλιθίους. Κανένας λόγος αλαλαγμών δεν υπάρχει. Το πολύ πολύ ένας στεναγμός ανακούφισης και «δυστυχούς παρηγορίας» που η μείωση -ναι, η μείωση!- των καταθέσεων κατά τη διάρκεια του 2012 δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο κατά τη διάρκεια του 2010 και του 2011! Τίποτα περισσότερο! Ας δούμε καλύτερα τους αριθμούς βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος. Την 1η Ιανουαρίου του 2012 το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες ανερχόταν στα 168,96 δισεκατομμύρια ευρώ. Στις 31 Δεκεμβρίου 2012 οι καταθέσεις είχαν πέσει στα 161,36 δισ. ευρ...

Στο κάδρο των βαρύτατων ευθυνών για το εξελισσόμενο ελληνικό δράμα και την πολύ πιθανή πλέον διολίσθηση της χώρας σε συνθήκες τριτοκοσμικής δικτατορίας αρχίζουν πλέον να μπαίνουν ενεργά και οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, ειδικά οι Γερμανοί. Η κοντοθωρη προάσπιση των υπό την στενή έννοια συμφερόντων τους τους οδηγεί στην ανεπιφύλακτη και γενναία στήριξη στο εσωτερικό της Ελλάδας ενός αυταρχικού και αντιδημοκρατικού καθεστώτος, που καθημερινά δίνει όλο και περισσότερα, όλο και διαυγέστερα δείγματα γραφής για την πρόθεση του να μετέλθει κάθε μέσου, ακόμη και του εθνικού διχασμού, για να κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία, αδιαφορώντας για τον πληθυσμό της χώρας και το υγιές μέλλον της αναδυόμενης γενιάς. Στην αρχή αυτής της δυσάρεστης ιστορίας θα μπορούσε ίσως να υπάρχει κάποια δικαιολογία. Θα μπορούσαν οι φίλοι μας να ισχυριστούν ότι δεν ήξεραν και δεν μπορούσαν να υποψιαστούν. Τώρα, όμως, το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί συνεργάζονται εν γνώσει τους με ακραία διεφθαρμένους...

«Το ΠΑΣΟΚ χαιρετίζει τη στάση των εργαζομένων… που ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις τους… Οι εργαζόμενοι απέδειξαν ότι μπορούν να υπερασπίζονται τα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματά τους, χωρίς να έρχονται σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα και τα συμφέροντα της κοινωνίας». Η ανακοίνωση του συμπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ -πρόκειται για το κόμμα που χαρακτήρισε «ήπια» την επιλογή της επιστράτευσης, άλλωστε όταν ήταν στην κυβέρνηση είχε κάνει καμιά δεκαριά- αποκαλύπτει το πώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο των συνδικάτων. Σε απόλυτη συμφωνία με τη Νέα Δημοκρατία (η ΔΗΜΑΡ κρατά κάποιες αποστάσεις ασφαλείας) θεωρεί ότι κάθε κινητοποίηση βλάπτει τα συμφέροντα της κοινωνίας και προκαλεί βλάβη στην οικονομία. Μπορεί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να παραδέχονται ότι τα προβλήματα είναι πολλά και σοβαρά, την ίδια στιγμή όμως αποδοκιμάζουν ως συντεχνιακές και επικίνδυνες τις απεργίες. Και επικαλούνται τα δικαστήρια που τις κρίνουν «παράνομες και καταχρηστικές». Σχεδόν όλες. Μάλλον για σύμπτωση πρόκειται! Οφείλουν πά...

του Νίκου Φραντζή Ο κ. Στουρνάρας δεν είναι ο πρώτος από τους Ελληνες κυβερνητικούς παράγοντες που «είδαν», την τελευταία τετραετία, την κρίση να φεύγει γρηγορότερα από ό,τι η ίδια έχει αποφασίσει. Ομως η πρόσφατη ελληνική ιστορία της κρίσης είναι γεμάτη από προβλέψεις που δεν επιβεβαιώθηκαν και προσδοκίες που εξανεμίστηκαν. Ο ίδιος, όμως, δεν πτοήθηκε από αυτό και έτσι αποφάσισε να είναι ο πρώτος που έβαλε στοίχημα και μάλιστα βραχυπρόθεσμο με την προοπτική αυτή, αφού δήλωσε 100% βέβαιος ότι το 2013 θα είναι το τελευταίο έτος της ύφεσης και ήδη από το τελευταίο φετινό τρίμηνο ο ρυθμός μεταβολής του ελληνικού ΑΕΠ θα «γυρίσει» σε θετικό πρόσημο. Ομως ο υπουργός Οικονομικών δεν είναι η μοναδική σοβαρή πηγή για αυτό το περίσσευμα αισιοδοξίας, καθώς κοντά του στέκεται και ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας της ελληνικής οικονομίας, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο οποίος όχι μόνο θεωρεί ότι τα χειρότερα πέρασαν, αλλά εκτιμά ότι το έλλειμμα της ελληνικής ανταγωνιστικότητας ...

Του Παντελή Μπουκάλα Επίταξη ή επιστράτευση; Τι επιτάσσεται και τι επιστρατεύεται; Το «επί» είναι ίδιο (το «επί» της επιθετικής εξουσίας), όμως οι δύο λέξεις που σχηματίζονται με δεύτερο συνθετικό το «τάσσω» ή το «στρατεύω» έχουν τις διαφορές τους, όχι μόνο γραμματικής τάξεως. Τις διαφορές αυτές τις είχε επικυρώσει η γραφειοκρατική χρήση των δύο λέξεων τα περασμένα χρόνια (τότε που ο κ. Σαμαράς κατανοούσε την κοινωνική ανυπακοή ως απόρροια της κρατικής αναλγησίας, ο δε κ. Βενιζέλος ζητούσε να καταργηθεί ο περί επιστρατεύσεως νόμος) και τις αναγνώριζε σχεδόν αμέσως η συλλογική ακοή. Και να μην έχεις μνήμες Κατοχής, άλλο πράγμα εννοείς ως επίταξη και άλλο ως επιστράτευση. Πολιτικό είναι το πρόβλημα, όχι γλωσσικό, αν και στον τόπο μας ο γλωσσικός πόλεμος, με τις υφέσεις και τις εξάρσεις του, δεν λέει να λήξει· κάθε εποχή παράγει τους αττικιστές της, που πρεσβεύουν πως η δημοτική γλώσσα είναι φτωχή και κολοβωμένη. Ακόμα και η κλιτική μοίρα των παλαιών τριτοκλίτων παίρνει τις πολιτικ...

Η σκιά των πραγμάτων ξεφλούδισε την ψυχή τους. Κάθε συμβάν ένα φίλτρο πυκνό και μένει όλο και λιγότερος άνθρωπος. Η εμπιστοσύνη είναι επικηρυγμένη κρύβεται, με το χέρι στο στόμα μες στις αρθρώσεις όσων ματαίως πλέον επιχειρούν να τρέξουν. Να διαφύγουν. Το κύκλωμα των οστών έκλεισε. Δεν υπάρχουν τόπος ή χώρος διαφυγής. Ουδείς ανεντόπιστος! Πρέπει για όλα να ενημερώνεις. Έτσι εξημερώνεις. Τώρα βγάζεις έντρομος φλας ακόμα και για να πας ευθεία… Σε δρόμους που τα οδόσημα είναι ερωτηματικά και οι συνοδηγοί αλμυροί σαν δάκρυ. Σέλας νεκρής κόρης στη νυχτερινή περίπολο. Κι όμως παρ” όλα αυτά τα νετρίνια διασχίζουν τα πέλματα των Άλπεων πιο γρήγορα απ” όλες τις βεβαιότητές μας. Σου βγάζουν τη γλώσσα Αλμπέρτο! Ένας Πυθαγόρειος σκύλος ξύνει ατελέσφορα την άσφαλτο μετά το κατούρημα. (Κράτα τη μνήμη και τους τρόπους σου ακόμα κι όταν όλα αλλάζουν) Κατηφορίζουν τ” άστρα της αντιύλης. Είναι νύχτα. Κι ο Πρωθυπουργός μια ταξιθέτρια που σε οδηγεί επιδέξια στη σωστ...

του Γιώργου Λακόπουλου Πρώτα τα καλά νέα. Ο Αλέξης Τσίπρας με τα τελευταία ταξίδια και παρά τις - μεταξύ ειρωνείας και ζηλοτυπίας - επικρίσεις του Βενιζέλου ότι προσπαθεί αγωνιωδώς να αποκτήσει διεθνές προφίλ, εκ των πραγμάτων το απέκτησε και αυτό βοηθάει κάποιον εν αναμονή πρωθυπουργό. Ποια απόχρωση θα πάρει είναι άλλο θέμα. Μετά τα «μας τα είπαν κι άλλοι» νέα. Ο Αλέξης ανακοίνωσε ότι «προτίθεται να συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο» - δημητροφικό τσιτάτο από τα χρόνια της ΚΝΕ προφανώς - προκειμένου να σώσει την κοινωνία. Προστίθεται έτσι στη λίστα όσων την έχουν σώσει ήδη - αν θα έχει και την τύχη τους, θα δείξει. Και, τέλος, τα περίεργα νέα. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ προανήγγειλε ότι και σε περίπτωση αυτοδυναμίας δεν θα κυβερνήσει μόνος - ότι θα κυβερνήσει στα σίγουρα δεν το συζητάει - και οι δυνάμει κυβερνητικοί εταίροι του βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ και στον Καμμένο. Τι ακριβώς σημαίνουν αυτά τα μισόλογα; Π.χ. κάποιοι θα αποκολλη...

της Λώρης Κέζα Σημειώσανε τα επιθυμητά έσοδα. Δει δη δυο δισ.. Ο αρμόδιος επί της φορολογικής είσπραξης κ. Γ. Μαυραγάνης ξέρει τι θα κάνει. Θα φορολογήσει ξανά όσα φορολόγησε και πριν, δηλαδή τα προφανή. Τα διαμερισματάκια. Θα φορολογήσει και όσα δεν έβλεπε πριν, αυτά που ούτε οι ιδιοκτήτες τους έχουν δει ποτέ. Τα αγροτεμάχια. Τις ξεχασμένες κληρονομιές που συνδέουν τις οικογένειες με τους τόπους καταγωγής, αυτές που δεν έχουν μεγαλύτερη συναισθηματική από οικονομική αξία. Το λοιπόν. Ο κ. Μαυραγάνης αποφάσισε για άλλη μια φορά ότι όποιος έχει ένα κεραμίδι ή δυο οπωροφόρα, θα πει τον δεσπότη Παναγιώτη. Ο αρμόδιος υφυπουργός μαζί με τις άλλες μουσίτσες (τους εκπροσώπους των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση) συζήτησαν ενδελεχώς το ύψος του αφορολόγητου ποσού που θα ισχύσει για τον νέο φόρο ακινήτων, καθώς και στους συντελεστές της κλίμακας υπολογισμού του φόρου. Για το αφορολόγητο ποσό εξετάζονται δύο όρια προσδιορισμού του πλούτου βάσει αντικειμενικών αξιών: στις 50.000 ή στ...

του Ριχάρδου Σωμερίτη Πλησιάζει η στιγμή που όσοι αριστεροί ή κεντροαριστεροί στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά, θα αναγκαστούν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Αν θέλουν όχι μόνο να επιβιώσουν αυτοί πολιτικά, αλλά και να ετοιμάσουν για τη χώρα ένα διαφορετικό μέλλον. Σήμερα μετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα ... χωρίς να μετέχουν. Το στηρίζουν στη Βουλή, ψηφίζουν (με κόστος) τα όποια μέτρα επιβάλλει η τρόικα και αποδέχεται η κυβέρνηση, δίνοντας μόνοι μερικές δευτερεύουσες μάχες για την βελτίωσή τους, μιλάνε συνεχώς για κόκκινες γραμμές που δεν ξέρουμε πια από πού αρχίζουν και πού καταλήγουν. Αν εξαιρέσουμε όμως τις όλο και πιο σπάνιες συναντήσεις των αρχηγών και μερικούς διαλόγους ειδικευμένων στελεχών, η συμμετοχή τους στην εξουσία είναι χλωμή. Απλώς γιατί δεν είναι άμεση. Και συνεπώς παρακάμπτεται. Ενώ υφίστανται και τη λαϊκίστικη εισαγγελική τρομοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε κρίσιμους τομείς αναπτύσσεται ήδη ένα νέο κράτος δεξιάς και μάλιστα, συχνά, ένα κράτος Μεσσηνίας. Οι ενδεί...

Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ Είναι κάποιες στιγμές στην ανθρώπινη ιστορία που μοιάζουν με αιώνες. Για παράδειγμα ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος σε όλα τα μέτωπα διήρκεσε περίπου 6 χρόνια (Σεπτ. 1939-Αύγ. 1945) και όμως καθόρισε τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων και εξακολουθεί να τις επηρεάζει μέχρι τις μέρες μας. Στη διάρκεια των 3,5 χρόνων (1941-1944) της ξενικής κατοχής κόντεψε να αλλάξει ριζικά ο πολιτικός χάρτης της χώρας και η Αριστερά που ήταν καταδιωκόμενη, αποδεκατισμένη και πιεσμένη, γιγαντώθηκε και άγγιξε την εξουσία. Στις μέρες μας οι στιγμές που περνούν μοιάζουν με αιώνες. Από το 2009 έως το 2013 φαίνεται σαν να έχει περάσει μια ολόκληρη εποχή. Θεμελιώδη ζητήματα για το παρόν και το μέλλον της χώρας τέθηκαν επί τάπητος. Η κομματοκρατία, η γραφειοκρατία, οι συντεχνίες, οι ολοκληρωτικές και ανέγγιχτες κρατικές δομές, η πιο αδίστακτη και προκλητική πλουτοκρατία του κόσμου, οι συμφεροντολόγοι μικροαστοί που ενδιαφέρονται μόνο για την πάρτη τους, όλα μπήκαν στο ανθρώπινο μικρο...

Να φτωχύνουν και οι άλλοι. Να περικοπούν και αυτών οι  μισθοί. Γιατί μόνο εγώ; Να πεινάσουν και αυτοί! Εμένα μου έκοψαν 30% από το μισθό μου, να κόψουν και στα ρετιρέ. Πρέπει και αυτών οι μισθοί να πάνε στα 500 ευρώ.  Είναι μερικές από τις απόψεις που συναντώ όταν από την ραδιοφωνική εκπομπή, υποστηρίζω ότι πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα κάποιας μερίδας εργαζομένων, τελευταίως των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ. Είναι απόψεις μιας σιχαμένης μερίδας συμπολιτών μας, που λειτουργώντας με φτηνά και ταπεινά, αισθήματα επιθυμεί το κακό που έχει υποστεί η ίδια να το πάθουν και οι υπόλοιποι. Είναι η μερίδα εκείνη που δεν διανοείται ότι θα μπορούσε αυτή και άλλες μερίδες συμπολιτών μας, να ΜΗΝ είχαν υποστεί περικοπές. Πως; Αν δεν σκεφτόντουσαν έτσι. Αν είχαν πέντε έξι βασικές αξίες, όπως αλληλεγγύη, συναδέλφωση, αγωνιστικότητα, αξιοπρέπεια, μαχητικότητα, αυτοθυσία, αυτοεκτίμηση, σύνεση και εγκράτεια. Και αν δεν είχαν κάποιες άλλες ιδιότητες, όπως, αφέλεια, ξεπούλημα συνείδ...

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου               «Η μακροχρόνια υποτέλεια δημιούργησε εθισμούς και στίγματα. Οι διαβρώσεις που προκάλεσαν στην εθνική ψυχή οι ξένες επεμβάσεις και η εξάρτηση κατά την περίοδο του ελευθέρου βίου, κυρίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο,                 είναι βαθύτερες και χειρότερες από τη φθορά στους τρεισήμισυ αιώνες της τουρκοκρατίας. Μπορεί να αποσυρθούν κάποτε οι βάσεις, αλλά οι Αμερικανοί θα μείνουν. Η ξενοκρατία διαπότισε όλα τα κοινωνικά στρώματα με το πνεύμα της υποτέλειας και της πνευματικής αδράνειας. Διέβρωσε τους εθνικούς ιστούς»        Κυριάκος Σιμόπουλος       «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια»,            ...